Słownik
Z
Przedsiębiorca zagraniczny w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej wykonujący działalność ubezpieczeniową. Zagraniczny zakład ubezpieczeń z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej może podejmować i wykonywać działalność ubezpieczeniową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na zasadzie wzajemności, wyłącznie przez główny oddział.
Pojęcie poznawczo pierwotne względem pojęcia ryzyka. Zagrożona jest określona wartość, istotna dla danego podmiotu.
(Józef Michalak)
Zakład ubezpieczeń posiadający zezwolenie na wykonywanie działalności reasekuracyjnej.
Przedsiębiorstwo posiadające zezwolenie na wykonywanie działalności w określonym zakresie ubezpieczeń osobowych lub ubezpieczeń majątkowych. Zakład ubezpieczeń nie może wykonywać jednocześnie działalności, objętej działem I (ubezpieczenia na życie) oraz działem II (pozostałe ubezpieczenia osobowe oraz ubezpieczenia majątkowe). Co do zasady zakład ubezpieczeń nie może wykonywać innej działalności poza działalnością ubezpieczeniową i bezpośrednio z nią związaną. Zakłady ubezpieczeń występują w formie spółki akcyjnej (lub małej spółki akcyjnej) albo towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych (lub małego towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych). Zakład ubezpieczeń wykonujący działalność w formie spółki akcyjnej ma obowiązek i wyłączne prawo używania w firmie wyrazów „zakład ubezpieczeń” albo „towarzystwo ubezpieczeń”.
Postępowanie w warunkach ryzyka. Podejmowanie decyzji dotyczących zorganizowania i zastosowania różnych sposobów zabezpieczenia przed skutkami zaistnienia ryzyka.
Dochodzenie swoich roszczeń odszkodowawczych od zakładu ubezpieczeń, z którym sprawca szkody zawarł umowę ubezpieczenia OC.
Zasada prawna wymagająca pełnego naprawienia szkody, całkowitego zrekompensowania poszkodowanemu straty wynikłej z wypadku ubezpieczeniowego (zdarzenia objętego umową ubezpieczenia). W szczególności, zasada indemnizacji ma zastosowanie przy pełnym zakresie pokrycia ubezpieczeniowego (suma ubezpieczenia równa wartości przedmiotu ubezpieczenia) albo wystarczającej wysokości sumy gwarancyjnej ustalonej w umowie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Por. zasada miarkowania.
Dotyczy zakresu zrekompensowania poszkodowanemu straty wynikłej z wypadku ubezpieczeniowego (zdarzenia objętego umową ubezpieczenia). Zasada miarkowania odszkodowania ma zastosowanie w przypadku ubezpieczenia z udziałem własnym. Zasada ma zastosowanie przy niepełnym zakresie pokrycia ubezpieczeniowego (suma ubezpieczenia mniejsza od wartości przedmiotu ubezpieczenia). Powodem zastosowania zasady miarkowania i odpowiedniego zmniejszenia odszkodowania może być przyczynienie się poszkodowanego (uprawnionego z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej) do powstania szkody, do zwiększenia jej rozmiarów lub działanie umyślne poszkodowanego. Miarkowanie odszkodowania z uwagi na przyczynienie się do straty nie ma zastosowania do poszkodowanego, który jest ubezpieczonym z tytułu umowy ubezpieczenia. Por. zasada indemnizacji.
Uzależnienie kwoty odszkodowania od zakresu pokrycia ubezpieczeniowego (relacji sumy ubezpieczenia do wartości przedmiotu ubezpieczenia). Odszkodowanie jest iloczynem straty i zakresu pokrycia ubezpieczeniowego.
Zasada odpowiedzialności cywilnej, odnosząca się do szkody powstałej w sposób niezawiniony lub do konsekwencji zdarzeń i sytuacji niemożliwych do przewidzenia czy też zapobieżenia.
Zasada odpowiedzialności cywilnej, przyjmująca, że sprawca szkody ponosi konsekwencje swojego działania lub zaniechania przez jej naprawienie.
Niezależne od woli ubezpieczającego lub ubezpieczonego zdarzenie przyszłe i niepewne, którego wystąpienie powoduje uszczerbek w dobrach osobistych lub w dobrach majątkowych albo zwiększenie potrzeb majątkowych po stronie ubezpieczonego lub innej osoby objętej ochroną ubezpieczeniową.
Instytucja-norma uprzedzająca podejmowanie działalności ubezpieczeniowej. Decyzja wyrażająca uzyskanie uprawnienia do wykonywania działalności ubezpieczeniowej w określonym zakresie. Decyzja, wydawana przez upoważnioną ustawowo instytucję-organ, podejmowana jest po rozpatrzeniu wniosku podmiotu ubiegającego się o prowadzenie działalności ubezpieczeniowej. Właściwa instytucja-organ nie może odmówić wydania zezwolenia, jeżeli podmiot ubiegający się spełnia wymagane przepisami prawa warunki finansowe, kadrowe i organizacyjne, stanowiące podstawę uzyskania zezwolenia. Aktualnie instytucją-organem zezwalającym wykonywanie działalności ubezpieczeniowej jest Komisja Nadzoru Finansowego.