Jan Łazowski (1889-1941) – profesor, wybitny teoretyk i praktyk w dziedzinie ubezpieczeń. Twórca niezwykle poczytnego dzieła: Wstęp do nauki o ubezpieczeniach, Warszawa 1934 (adaptacja tekstu książki – 1998). Ważne też opracowanie: Linie rozwojowe ubezpieczeń społecznych, Warszawa 1933. Autor stwierdzenia, z którego wywodzą się najbardziej popularne w Polsce sposoby definiowania ubezpieczeń: „Urządzenie gospodarcze, zapewniające pokrycie przyszłych potrzeb majątkowych, wywołanych u poszczególnych jednostek przez odznaczające się pewną prawidłowością zdarzenia losowe, w drodze rozłożenia ciężaru tego pokrycia na wiele jednostek, którym te same zdarzenia losowe zagrażają, nosi nazwę ubezpieczenia”. Odwoływał się do teorii potrzeb jako najlepiej wyrażającej cel ubezpieczeń. Wykładał w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie.